Geçmişe bakıldığı zaman birçok tiyatrocunun hayatlarının maddi sıkıntılar içerisinde geçtiğini görüyoruz. Bu kadar zahmetli ve getirisi diğer mesleklere göre çok aşağılarda olan tiyatroculuğa ısrarla devam edilmesinin nedeni ne olabilir? Bu soruyu tiyatrocu arkadaşlara sorsak sanırım verecekleri cevap “biz bu işe gönül verdik” gibi bir şey olacaktır. Yoksa başka ne olabilir? Bugün yırtık dondan fırlarcasına bu işin ne eğitimini almış ne de herhangi bir teste tabi tutulmamış insanlar sinemada , dizilerde rol alıyor. Ve bu rolleri oynarken tiyatrocu arkadaşların ömür boyu kazanacakları paralardan fazla kazanıyorlar. Benim için bu pek adaletli değil.
Son zamanlarda gördüğüm kadarı ile artık salonlar daha çok dolar halde. Sanırım okuldaki öğretmenlerin yaptıkları teşviklerle olsa gerek birçok genci öğretmenleriyle beraber salonlarda görmekteyim. Bu sevindirici.
Nereden duydum veya okudum bilmiyorum Almanya 2. dünya savaşından sonra ilk yapılanmaya tiyatro ve sanatla alaklı binaları yapmakla başlamışlar. Kültür işte. Konuyu toparlayacak olursam eğer , bugün 27 Mart Dünya Tiyatro Günü. Yazarından , yönetmenine , oyuncusundan , seyircisine kadar bir bütün olan tiyatro camiasının bu güzel günü kutlu olsun. Beraber nice tiyatrolu günlere.
Saygılarımla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder